Ik had al wel langer het idee om eens te schrijven/bloggen over mijn vrijwilligerswerk bij Praten over Verlies. Het project van Humanitasen Yarden waarvoor ik ondertussen al bijna 3 jaar werk. En wat doe ik het graag!
Nu kan ik mijn verhaal doen via ‘Het Gouden Toetsenbord’ van Onsalphenchaam.
Ik kijk telkens uit naar de diensten die we per maand kunnen invullen in een webrooster. In mijn agenda staat dan: Dienst POV, locatie; Laptop. De rest van mijn gezin weet dan dat ik 3 uurtjes “me-time” heb en zullen me daar niet in storen. Omdat ik overdag op het bedrijf van mijn partner werk heb ik meestal de “late” dienst; van 19.00 t/m 22.00 uur. Soms plan ik weleens de vroege op een zaterdagmiddag of als er een andere vrijwilliger, door omstandigheden, niet kan chatten neem ik wel eens een “vroege” dienst over.
Als voorbereiding zorg ik dat we op tijd gegeten hebben en dat mijn laptop op mijn vertrouwde plekje klaar staat met een drankje er naast (voor mij thee of cola). En ik steek een lekker geurkaarsje aan. Ook zorg ik dat ik pen en papier bij me heb liggen om wat te kunnen tekenen of schrijven, terwijl ik wacht op een deelnemer. Soms kan het ook een mand met was zijn die gevouwen moet worden of wat administratie die bijgewerkt moet worden. Ik ga er ook niet vanuit dat de mand gevouwen of de administratie bijgewerkt is na mijn dienst.
Als ik inlog tegen 19 uur zijn mijn collega’s van de vroege dienst nog aanwezig en komt de collega met wie ik samen de dienst doe ook online. We hebben het dan even over hun dienst, hoe die is gegaan. Zij kunnen even hun verhaal kwijt over hun dienst en wensen ons een fijne dienst toe, terwijl wij hen smakelijk eten en een fijne avond wensen. Het is fijn om ook contact met je collega te hebben tijdens de dienst. Je kunt elkaar advies vragen als er een gesprek even niet zo lekker loopt of even je hart luchten, want de gesprekken zijn meestal niet zo luchtig.
Ook al zijn de gesprekken vaak droevig, verdrietig, pijnlijk en heftig, toch doe ik het super graag. Zelf ben ik van nature geen “prater” en kan ik mijn gevoel het beste al schrijvend kwijt. Door gebeurtenissen in het verleden kan ik geen sterke schouder bieden, maar ik kan wel heel goed “luisteren” en mee voelen. Daarom past het chatten zo goed bij mij. Je maakt ruimte voor de deelnemer, luistert zonder oordelen, geeft ze een veilige ruimte om hun verhaal te vertellen, om door hun verdriet en emoties te gaan, om te groeien en om kracht te vinden om zelf met hun verdriet om te gaan. Ik vind het prachtig dat ik zo naar de deelnemers kan luisteren, terwijl zij hun verlies op de chat aan mij toevertrouwen. Het mooiste vind ik de gesprekken waarin mensenzich echt kunnen uiten en door mijn vragen en opmerkingen heel dicht bij hun gevoel komen. En dat ze ook door die vragen zelf hun eigen antwoorden kunnen vinden en na een goed gesprek opgelucht en met nieuwe inzichten het gesprek kunnen afsluiten. Dat geeft de deelnemer (hopelijk) een goed gevoel en ik leer en groei er ook van.
De meeste gesprekken gaan over verlies door overlijden, maar voor alle onderwerpen die met verlies te maken hebben kan men bij ons terecht. Gesprekken over scheiding, miskramen, gezondheid, vriendschappen… Het kan en mag allemaal..
Wil je ook anoniem je verhaal kwijt, dan ben je elke dag welkom op www.pratenoververlies.nlom anoniem te chatten met één van mijn collega’s. Dagelijks geopend van 16 tot22 uur.
Wil je ook eens vertellen over je vrijwilligerswerk of wat dan ook delen met de inwoners van Alphen-Chaam. Vraag dan om 'Het Gouden Toetsenbord' aan een van de buurtverbinders van Alphen-Chaam.
Renate Verheijen